مرگ در کانال مانش

کابوس مهاجرت برای هشت ایرانی و افغان به واقعیت تلخ تبدیل شد

پاریس – ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۴ – تراژدی دیگری در کانال مانش رخ داد و این بار هشت مهاجر بی‌گناه، از جمله اتباع ایران و افغانستان، در راه رسیدن به بریتانیا جان خود را از دست دادند. این حادثه دردناک تنها بخشی از زنجیره‌ای از فجایع انسانی است که سال‌هاست در این آبراه پرتلاطم تکرار می‌شود و باز هم دولت‌های فرانسه و بریتانیا نتوانسته‌اند راه‌حلی برای پایان دادن به این بحران بیابند.

جزئیات حادثه؛ رویاهایی که در آب‌های سرد مانش غرق شد

ژاک بیلان، بخشدار منطقه پا-دو-کاله (Pas-de-Calais)، اعلام کرد که بامداد یکشنبه یک قایق کوچک حامل ۵۹ مهاجر در آب‌های ساحلی شهر آمبلتوز دچار سانحه شد. پیام هشدار به تیم‌های امداد و نجات ارسال شد، اما با وجود تلاش بی‌وقفه آنها، هشت نفر جان خود را از دست دادند.

بیلان در کنفرانسی خبری گفت: «متأسفانه، حوالی ساعت یک بامداد یک درام دیگر رقم خورد. با وجود تلاش‌های فراوان، هشت نفر از سرنشینان این قایق نتوانستند زنده بمانند.»

کشته‌شدگان اتباع کشورهای ایران، افغانستان، سوریه، مصر، اریتره و سودان بودند. این در حالی است که تعداد مهاجرانی که در سال جاری میلادی هنگام عبور از کانال مانش جان باخته‌اند، به ۴۶ نفر رسیده است.

آمارهای هولناک از مهاجرت‌های مرگبار

این تراژدی تنها چند هفته پس از واژگونی قایقی دیگر در همین کانال رخ داد که ۱۲ نفر را به کام مرگ کشاند. آمارها نشان می‌دهد که در تنها یک روز، یعنی ۱۴ سپتامبر، هشت قایق حامل حدود ۲۰۰ مهاجر تلاش کردند از این مسیر پرخطر عبور کنند. اگرچه نیروهای امدادی موفق شدند بسیاری از این افراد را نجات دهند، اما برای همه مهاجران شانس زنده ماندن وجود ندارد.

کانال مانش؛ گذرگاه مرگ یا مسیر رویاها؟

کانال مانش که یکی از پرترددترین خطوط کشتیرانی در جهان به شمار می‌رود، با جریان‌های آب شدید و خطرناک، هر ساله جان صدها نفر از مهاجرانی را می‌گیرد که به دنبال آینده‌ای بهتر هستند. این مسیر، با وجود خطرات فراوان، همچنان به یکی از اصلی‌ترین گذرگاه‌های قاچاق مهاجران به بریتانیا تبدیل شده است.

فشار بر دولت‌ها؛ ناکامی در مقابله با بحران مهاجرت

حادثه اخیر بار دیگر فشار بر دولت‌های فرانسه و بریتانیا را افزایش داده است. این دو کشور که سالانه میلیون‌ها یورو برای مبارزه با قاچاق انسان و تقویت گشت‌های مرزی هزینه می‌کنند، هنوز نتوانسته‌اند راه‌حلی عملی برای جلوگیری از این فاجعه انسانی پیدا کنند.

دولت فرانسه با تقویت نیروهای پلیس و تجهیز گشت‌های مرزی در تلاش است تا مسیرهای قاچاق را مسدود کند. در مقابل، دولت بریتانیا با اعمال سیاست‌های سختگیرانه مهاجرتی، از جمله بازگرداندن مهاجران به کشورهای مبدا، سعی دارد مانع از ورود غیرقانونی آنها شود. اما واقعیت این است که این اقدامات نتوانسته‌اند مانع از جان باختن ده‌ها مهاجر در مسیر کانال مانش شوند.

چرا مهاجران این خطرات را به جان می‌خرند؟

شرایط سخت زندگی، جنگ، فقر، ناامیدی و سرکوب در کشورهای مبدا، مهاجران را مجبور می‌کند تا خطرات مرگبار را به جان بخرند. بسیاری از این افراد پس از طی مسافت‌های طولانی از خاورمیانه، آفریقا و آسیای مرکزی، تمام دارایی خود را به قاچاقچیان انسان می‌سپارند تا آنها را به بریتانیا برسانند؛ کشوری که در نظر آنها نماد امید و آینده‌ای روشن‌تر است.

اما واقعیت اغلب تلخ‌تر از رویاهاست. مهاجرانی که جان سالم به در می‌برند، با شرایط سخت اقامت، اخراج و حتی بازداشت مواجه می‌شوند.

واکنش‌ها؛ درخواست‌های جهانی برای پایان دادن به تراژدی مهاجرت

سازمان‌های حقوق بشری با انتشار بیانیه‌هایی خواستار تلاش بیشتر جامعه جهانی برای مقابله با این بحران شدند. آنها تاکید کردند که دولت‌های اروپایی باید به جای سخت‌تر کردن قوانین مهاجرتی، به ریشه‌های بحران، از جمله جنگ و فقر، توجه کنند.

یک فاجعه انسانی در ابعاد جهانی

مرگ‌ومیر در کانال مانش تنها یکی از جنبه‌های بحران جهانی مهاجرت است که هر سال جان هزاران نفر را در مسیرهایی همچون دریای مدیترانه، صحرای آفریقا و مرزهای ایالات متحده می‌گیرد.

آیا جهان می‌تواند راهی برای پایان دادن به این تراژدی پیدا کند، یا همچنان باید شاهد تکرار این کابوس‌های انسانی باشیم؟